Verreisd... (Door te veel rijst en te veel reizen)
Blijf op de hoogte en volg Shèraga
03 Januari 2015 | Nicaragua, Chinandega
Blog
Ik ben weer vergeten tot waar ik m'n laatste blog heb geschreven maar anders schrijf ik iets gewoon dubbel op. Ook niet zo erg.
Uit Costa Rica zijn we doorgegaan maar San Juan del Sur aan de pasifische kust in het zuiden van Nicaragua waar we lekker een paar stand daagjes hebben gehad. Het was een klein dorp achtig gevalletje waar enig spoor van cultuur ver te zoeken was ( overigens net zo ver al in de rest van Nicaragua of Costa Rica). Daar hebben we veel leuke mensen ontmoet.
Daarna door gegaan maar het vulkaan eiland Ometepe. Twee grote vulkanen tegen elkaar aan in het grote meer in Nicaragua. Daar hebben we op goed geluk een 'hostel' gevonden ( volgens mij heb ik dit al verteld?) maar het was niet echt een hostel. We sliepen in een hangmat met dikke schorpioenen boven ons hoofd en gekko's die ons uitlachte als we verschikt een gilletje slaakte. We hebben mooie jungle tochten gemaakt en zijn allebei vlak ma elkaar ziek geworden. ( jahoor shèra was weeeer ziek). Toen we allebei weer op krachten waren zijn we naar Granada vertrokken waar we ook lekker op z'n Juliet en Shèra's random hebben gedaan en gewoon door de stad wandelen en zonder plan dwalen tot we iets leuks vinden. Juliet weer ziek.. En toen met drie jongens die we in San Juan ontmoet hadden naar lagoon apoyo. Een kratermeer waar ( omdat het kerst was) vooral locals de stranden bezet hielden. We hadden drie kaarsjes gekocht en vierden kerst op het strand.
De volgende ochtend reden we met de jongens in de auto mee naar Managua waar we in het ( enorm grote huis) van 1 van de jongens konden slapen. Zijn opa was een soort held uit de revolutie van Nicaragua dus ik denk dat het geld daar ergens vandaan komt. De jongens hebben ons Managua laten zien en alles verteld over de geschiedenis ervan. Ontzettend interessant en heftig, Juliet en ik realiseren ( niet voor de eerste keer op deze reis), hoe goed wij het hebben thuis. Het zet het 'probleem' van een studie kiezen en andere zaken een beetje in perspectief. Managua is een lelijke stad zonder centrum of iets cultureels. Maar de hele stad is wel versiert met een soort lelijke kerstverlichting die niet alleen voor kerst is maar het hele jaar door de lelijke straten verlicht. Op elke kruising staat een meters hoge geel plestic boom die met het velle licht overal boven uitsteekt aangezien door de vele aardbevingen er geen flats worden gebouwd. Vervolgens zijn we doorgetrokken naar Leon waar we 1 nacht in een leuk goedkoop hostel zijn verbleven ( het was gewoon iemands huis en omdat wij hun kamers huurden, sliepen zij in de woonkamer op de grond...). We hebben ook daar lekker rondgedarteld en kerkjes bezocht en over de markt gestruind. Ik heb voor precies 1 euro een tasje laten maken die ik in Peru gekocht had maar al kapot gegaan was.
De volgende ochtend zijn we met de local bus naar het meest noordelijke puntje langs de kust gereden ( een hel die openbare bussen, snik heet met overal om je heen walrussen van vrouwen, hoe die zo dik komen snap ik niet maar er is geen Nicaraguaanse vrouw te vinden die niet aan overgewicht lijd. Klauterende kindertjes en een overvloed aan tassen en bakken en plestic dingen die voor god mag weten wat dienen. Onze rugtassen liggen altijd keurig op het dak en de man die dat regelt hangt buiten de bus omdat er geen plek meer is. Ik heb meerdere keren gedacht, als er een ongeluk zou gebeuren, zou er nog niks aan de hand zijn want ik sta ingebouwd tussen billen en borsten zo groot als stootkussens, ik zou m'n best moeten doen om mezelf te bezeren. Tenzij 1 van die vrouwelijke gevaartes op je teen staan, wat nogal vaak voorkomt, dat is naar..) maar Juliet en ik prefereren deze bussen boven een dure, koude taxi.
We wisten niet waar we uit de bus moesten en zijn op: ' good luck and kindness of strangers' bij een ' hotel' beland waar we vanwege de overvolle kamers, in een hangmat sliepen. De volgende dag konden we gelukkig naar wen bed verkassen. De eerste avond hebben we met z'n tweeën de hele avond op het strand voor het hostel gezeten en sterren liggen kijken onder de bijna volle maan. Deze plek, vanuit daar schrijf ik nu, is totaal afgelegen met maar 1 winkel en geen verharde weg en natuurlijk geen internet of warm water. Maar, morgen gaan op een vissers bootje mangroven bossen bekijken. De vrouw van wie dit hostel is, spoort niet echt. Ze is een oude afgelelde hippie die de hele dag drinkt en rookt, zo nu en dan overgeeft en alles honderd keer vraagt omdat ze der blaadje met namen kwijt is of zo. Maar het is een prachtig plekje aan de oceaan met elke avond een zonsondergang die nog mooier is dan de dag ervoor.
Vandaag (de dag dat ik dit schrijf) is het oudejaarsdag, Juliet en ik hebben net om 5 uur onze tijd (12 nl tijd) gelukkig nieuwjaar gezegd en een nieuwjaars duik genomen.
(Time lapse)
1 Januari 2015!!! Jeeej! Onze nacht was bijzonder maar niet erg nieuwjaarsachtig. We zijn net een biertje en koekjes op het strand gaan zitten en hebben gekke foto's gemaakt en over het leven gepraat. Toen het 12 u was zijn we over het strand gaan rennen richting het vuurwerk wat in de verte werd afgestoken. Onderweg kregen we een roedel van bange honden ( door het vuurwerk) die met ons meerende omdat ze zich bij ons iets veiliger waanden. Vanochtend vroeg opgestaan omdat we om 8 u een toer ( werd uiteindelijk 8 uur Nica tijd, wat wil zeggen dat er om 10 uur iemand aankwam) door het grootste mangroven bos van midden Amerika hadden. Twee jongen jongens van begin twintig lootste ons naar een uitgeholde boomstam die als traditionele vissersboot dienden. We voeren door smalle stroompjes en tussen boomtakken/ wortels ( voor iemand die niet weet wat een mangroven bos is, even opzoeken, het is lastig uit te leggen). Overal om ons heen schoten krabben uit het water omhoog, langs die wortels die in het water staken, de boom in.
We waren van plan ( dat wil zeggen dat we het die ochtend tijdens ontbijt bedacht hadden) om naar de bergen te gaan naar een stadje Estelli omdat we geen geld meer hebben en hier geen pinautomaat is natuurlijk (we hebben ook geen nood geld meer, we zijn arme sloebers, klaplopers, vieze zwervers.. En nog veel meer). Maar omdat het 1 januari is rijden er geen bussen. We kunnen nog net 1 extra nacht betalen maar voor het ontbijt hebben we niet genoeg...(wat een sloebers zijn wij).
Dikke kus aan jullie allen!
Ik ben weer vergeten tot waar ik m'n laatste blog heb geschreven maar anders schrijf ik iets gewoon dubbel op. Ook niet zo erg.
Uit Costa Rica zijn we doorgegaan maar San Juan del Sur aan de pasifische kust in het zuiden van Nicaragua waar we lekker een paar stand daagjes hebben gehad. Het was een klein dorp achtig gevalletje waar enig spoor van cultuur ver te zoeken was ( overigens net zo ver al in de rest van Nicaragua of Costa Rica). Daar hebben we veel leuke mensen ontmoet.
Daarna door gegaan maar het vulkaan eiland Ometepe. Twee grote vulkanen tegen elkaar aan in het grote meer in Nicaragua. Daar hebben we op goed geluk een 'hostel' gevonden ( volgens mij heb ik dit al verteld?) maar het was niet echt een hostel. We sliepen in een hangmat met dikke schorpioenen boven ons hoofd en gekko's die ons uitlachte als we verschikt een gilletje slaakte. We hebben mooie jungle tochten gemaakt en zijn allebei vlak ma elkaar ziek geworden. ( jahoor shèra was weeeer ziek). Toen we allebei weer op krachten waren zijn we naar Granada vertrokken waar we ook lekker op z'n Juliet en Shèra's random hebben gedaan en gewoon door de stad wandelen en zonder plan dwalen tot we iets leuks vinden. Juliet weer ziek.. En toen met drie jongens die we in San Juan ontmoet hadden naar lagoon apoyo. Een kratermeer waar ( omdat het kerst was) vooral locals de stranden bezet hielden. We hadden drie kaarsjes gekocht en vierden kerst op het strand.
De volgende ochtend reden we met de jongens in de auto mee naar Managua waar we in het ( enorm grote huis) van 1 van de jongens konden slapen. Zijn opa was een soort held uit de revolutie van Nicaragua dus ik denk dat het geld daar ergens vandaan komt. De jongens hebben ons Managua laten zien en alles verteld over de geschiedenis ervan. Ontzettend interessant en heftig, Juliet en ik realiseren ( niet voor de eerste keer op deze reis), hoe goed wij het hebben thuis. Het zet het 'probleem' van een studie kiezen en andere zaken een beetje in perspectief. Managua is een lelijke stad zonder centrum of iets cultureels. Maar de hele stad is wel versiert met een soort lelijke kerstverlichting die niet alleen voor kerst is maar het hele jaar door de lelijke straten verlicht. Op elke kruising staat een meters hoge geel plestic boom die met het velle licht overal boven uitsteekt aangezien door de vele aardbevingen er geen flats worden gebouwd. Vervolgens zijn we doorgetrokken naar Leon waar we 1 nacht in een leuk goedkoop hostel zijn verbleven ( het was gewoon iemands huis en omdat wij hun kamers huurden, sliepen zij in de woonkamer op de grond...). We hebben ook daar lekker rondgedarteld en kerkjes bezocht en over de markt gestruind. Ik heb voor precies 1 euro een tasje laten maken die ik in Peru gekocht had maar al kapot gegaan was.
De volgende ochtend zijn we met de local bus naar het meest noordelijke puntje langs de kust gereden ( een hel die openbare bussen, snik heet met overal om je heen walrussen van vrouwen, hoe die zo dik komen snap ik niet maar er is geen Nicaraguaanse vrouw te vinden die niet aan overgewicht lijd. Klauterende kindertjes en een overvloed aan tassen en bakken en plestic dingen die voor god mag weten wat dienen. Onze rugtassen liggen altijd keurig op het dak en de man die dat regelt hangt buiten de bus omdat er geen plek meer is. Ik heb meerdere keren gedacht, als er een ongeluk zou gebeuren, zou er nog niks aan de hand zijn want ik sta ingebouwd tussen billen en borsten zo groot als stootkussens, ik zou m'n best moeten doen om mezelf te bezeren. Tenzij 1 van die vrouwelijke gevaartes op je teen staan, wat nogal vaak voorkomt, dat is naar..) maar Juliet en ik prefereren deze bussen boven een dure, koude taxi.
We wisten niet waar we uit de bus moesten en zijn op: ' good luck and kindness of strangers' bij een ' hotel' beland waar we vanwege de overvolle kamers, in een hangmat sliepen. De volgende dag konden we gelukkig naar wen bed verkassen. De eerste avond hebben we met z'n tweeën de hele avond op het strand voor het hostel gezeten en sterren liggen kijken onder de bijna volle maan. Deze plek, vanuit daar schrijf ik nu, is totaal afgelegen met maar 1 winkel en geen verharde weg en natuurlijk geen internet of warm water. Maar, morgen gaan op een vissers bootje mangroven bossen bekijken. De vrouw van wie dit hostel is, spoort niet echt. Ze is een oude afgelelde hippie die de hele dag drinkt en rookt, zo nu en dan overgeeft en alles honderd keer vraagt omdat ze der blaadje met namen kwijt is of zo. Maar het is een prachtig plekje aan de oceaan met elke avond een zonsondergang die nog mooier is dan de dag ervoor.
Vandaag (de dag dat ik dit schrijf) is het oudejaarsdag, Juliet en ik hebben net om 5 uur onze tijd (12 nl tijd) gelukkig nieuwjaar gezegd en een nieuwjaars duik genomen.
(Time lapse)
1 Januari 2015!!! Jeeej! Onze nacht was bijzonder maar niet erg nieuwjaarsachtig. We zijn net een biertje en koekjes op het strand gaan zitten en hebben gekke foto's gemaakt en over het leven gepraat. Toen het 12 u was zijn we over het strand gaan rennen richting het vuurwerk wat in de verte werd afgestoken. Onderweg kregen we een roedel van bange honden ( door het vuurwerk) die met ons meerende omdat ze zich bij ons iets veiliger waanden. Vanochtend vroeg opgestaan omdat we om 8 u een toer ( werd uiteindelijk 8 uur Nica tijd, wat wil zeggen dat er om 10 uur iemand aankwam) door het grootste mangroven bos van midden Amerika hadden. Twee jongen jongens van begin twintig lootste ons naar een uitgeholde boomstam die als traditionele vissersboot dienden. We voeren door smalle stroompjes en tussen boomtakken/ wortels ( voor iemand die niet weet wat een mangroven bos is, even opzoeken, het is lastig uit te leggen). Overal om ons heen schoten krabben uit het water omhoog, langs die wortels die in het water staken, de boom in.
We waren van plan ( dat wil zeggen dat we het die ochtend tijdens ontbijt bedacht hadden) om naar de bergen te gaan naar een stadje Estelli omdat we geen geld meer hebben en hier geen pinautomaat is natuurlijk (we hebben ook geen nood geld meer, we zijn arme sloebers, klaplopers, vieze zwervers.. En nog veel meer). Maar omdat het 1 januari is rijden er geen bussen. We kunnen nog net 1 extra nacht betalen maar voor het ontbijt hebben we niet genoeg...(wat een sloebers zijn wij).
Dikke kus aan jullie allen!
-
03 Januari 2015 - 13:17
Lotte Procé:
Gelukkig nieuwjaar lieve Shèr!
Ik vind het heerlijk om je verhalen te lezen. Wat schrijf je komisch en leuk!
En wat een prachtige dingen maak je mee. Lijkt me geweldig!
Ook fijn dat je het goed hebt met Juliet.
Geniet ervan! Heel veel liefs, Lotte -
03 Januari 2015 - 17:57
Oma:
dag lieve sher, was ontroerd, dat de poppetjes van de klok zo belangrijk geweest zijn voor je .jE vond ze altijd al mooi,vandaar dat ik ze aan je mee gaf op je reis.Wat jij er mee doet is aan jou .
Ja, ik was een beetje erg ziek op Terschelling, maar had 3 dochters die heel goed voor mij zorgden . Was verder eengezellige drukke week, we misten jouw natuurlijk, doen we komend jaar hopelijk nog een keer over met jou erbij. Vandaag naar een tentoonstelling van Lucebert geweest in Bergen. Nicaragua is mooi en de tegenstellingen zijn er enorm, heel veel plaatsen waar jullie waren zijn opa enik ook geweest o.a.Granada. Kunnen we nog over napraten als je terug bent en is al over 4 weken, kan ik je weer lekker knuffelen joepie. Liefs vor jullie alle twee, hou van je, kus oma. -
03 Januari 2015 - 17:58
Oma:
dag lieve sher, was ontroerd, dat de poppetjes van de klok zo belangrijk geweest zijn voor je .jE vond ze altijd al mooi,vandaar dat ik ze aan je mee gaf op je reis.Wat jij er mee doet is aan jou .
Ja, ik was een beetje erg ziek op Terschelling, maar had 3 dochters die heel goed voor mij zorgden . Was verder eengezellige drukke week, we misten jouw natuurlijk, doen we komend jaar hopelijk nog een keer over met jou erbij. Vandaag naar een tentoonstelling van Lucebert geweest in Bergen. Nicaragua is mooi en de tegenstellingen zijn er enorm, heel veel plaatsen waar jullie waren zijn opa enik ook geweest o.a.Granada. Kunnen we nog over napraten als je terug bent en is al over 4 weken, kan ik je weer lekker knuffelen joepie. Liefs vor jullie alle twee, hou van je, kus oma. -
03 Januari 2015 - 17:58
Oma:
dag lieve sher, was ontroerd, dat de poppetjes van de klok zo belangrijk geweest zijn voor je .jE vond ze altijd al mooi,vandaar dat ik ze aan je mee gaf op je reis.Wat jij er mee doet is aan jou .
Ja, ik was een beetje erg ziek op Terschelling, maar had 3 dochters die heel goed voor mij zorgden . Was verder eengezellige drukke week, we misten jouw natuurlijk, doen we komend jaar hopelijk nog een keer over met jou erbij. Vandaag naar een tentoonstelling van Lucebert geweest in Bergen. Nicaragua is mooi en de tegenstellingen zijn er enorm, heel veel plaatsen waar jullie waren zijn opa enik ook geweest o.a.Granada. Kunnen we nog over napraten als je terug bent en is al over 4 weken, kan ik je weer lekker knuffelen joepie. Liefs vor jullie alle twee, hou van je, kus oma. -
03 Januari 2015 - 18:00
Oma:
dag lieve sher, was ontroerd, dat de poppetjes van de klok zo belangrijk geweest zijn voor je .jE vond ze altijd al mooi,vandaar dat ik ze aan je mee gaf op je reis.Wat jij er mee doet is aan jou .
Ja, ik was een beetje erg ziek op Terschelling, maar had 3 dochters die heel goed voor mij zorgden . Was verder eengezellige drukke week, we misten jouw natuurlijk, doen we komend jaar hopelijk nog een keer over met jou erbij. Vandaag naar een tentoonstelling van Lucebert geweest in Bergen. Nicaragua is mooi en de tegenstellingen zijn er enorm, heel veel plaatsen waar jullie waren zijn opa enik ook geweest o.a.Granada. Kunnen we nog over napraten als je terug bent en is al over 4 weken, kan ik je weer lekker knuffelen joepie. Liefs vor jullie alle twee, hou van je, kus oma. -
03 Januari 2015 - 23:52
Mama:
he lieverd, wat een avonturen maken jullie mee! Wat ik enorm bewonder is dat jullie alles aangaan; klimmen op vulkanen,kanoën in Mangrove, zwemmen onder de sterren, reizen met weinig geld en dus genoegen nemen met heel weinig luxe, open staan voor ontmoetingen met allerlei mensen met hun verhalen, soms afzien en ziek zijn, cultuur missen en toch zien wat er wel is, ook al is het lelijk!
Fijn om je verhalen te lezen, grappig en ontroerend geschreven, van een afstandje ben ik steeds bij je, dikke zoen lieverd! -
04 Januari 2015 - 11:22
Maria:
Lieve Sher, wat een heerlijke verhalen om te lezen en je beschrijft het zo beeldend dat ik je helemaal zie zitten tussen de borsten en dikke billen van de Nicaraquaanse vrouwen ingeklemd.
Geniet nog lekker van je avontuur en nog vier hele weken om het allemaal op te snuiven en te ervaren. Dag lieve Sher, Maria. -
04 Januari 2015 - 14:50
Véronique:
Hoi Shera, Wat grappig allemaal.... ik moest echt lachen deze keer van het leuk en avontuurlijk verhaal!!!!!! Dit kerst en nieuw jaar zullen jullie niet zou gauw vergeten!
Maar leuk dat jullie zo goed vermaken en uit alles iets leuks van maken!!!
Nog een gelukkig nieuw jaar toegewenst!
En nog veel plezier met jullie avonturen!!
Lieve groet, Véronique -
04 Januari 2015 - 19:01
Mama:
he Sherie,
Pluis is bijna weer op volle sterkte, ze glimt en ziet er goed uit en is zeer enthousiast en blij. Op het strand gaat ze als vanouds flink te keer, hapt hier en daar wat in het rond, als hondjes te dicht bij komen, in de verwachting dat ze kunnen spelen, en ook de meeuwen zijn momenteel niet veilig voor haar. Ze plonst het water in en duikt daarna op haar rug in het zand, al trappelend van genoegen schuurt ze haar rug. Doe je een knuffeltje aan dat kleine hondje zwart met wit?
dikke zoen lieffie, mama -
05 Januari 2015 - 09:06
Mo:
Lieve SherriePerrie, allereerst gelukkig nieuwjaar! Dat het maar een inspirerend 2015 mag worden! En in goede gezondheid want aldoor ziek is ook niet fijn! Volgens mij vermaken jullie gigantisch! Die billen-borsten-airbags lijken mij ook wel wat. Super safe! haha... Mooi om te lezen hoe jullie er gewoon voor gaan, stelletje sloebers... :-) Nog een paar weekjes en dan ben je er weer! Hoera! -
05 Januari 2015 - 10:42
Elaine:
He lief dootje van mij,
Gelukkig nieuwjaar lieverd,.. 2015 is begonnen op een manier die je nooit zult vergeten! Heel mooi.
Wat heerlijk weer van je te lezen.. prachtige verhalen en ik zie jullie daar gaan!
Hoop dat jullie nu alle ziektekiemen achter jullie laten en gezond de laatste periode ingaan en doorgaan.
Over een maandje ben je er al weer, heerlijk
dikke kus schat, geniet nog van het avontuur en tot snel.
xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
