Weer in Costa Rica
Blijf op de hoogte en volg Shèraga
31 Januari 2015 | Costa Rica, Puerto Viejo de Talamanca
Haloeahahoeeha allemaal!
Na ons onzinnige maar ontspannende verblijf in Masaya zijn we doorgestoffeld naar Costa Rica (we hadden besloten de vulkaan bij Masaya niet te bezoeken omdat de tour mega duur was en de kans om de vulkaan goed te zien, vrij klein was). In een klein gehuchtje La Cruz genaamd rolden we de bus uit om naar een hostel te zoeken, we verwachten gewoon hostels in de prijsklasse van 6 a 7 doller zoals de vorige keer dat we in Costa Rica waren, maar nee alleen maar van 15 doller per nacht (en geen warm water! Afzetters...) maar ja voor 1 nachtje dachten wij. De volgende dag wilden we naar een natuurpark gaan en daarna door naar de Caribische kust. Maarrr, we raakte in tijdnood dus hebben we het park over geslagen en zijn we vertrokken uit La Cruz om pas weer laat in de avond uit de bus te stappen in Puerto Limon. In de havenstad was het druk, heet, rommelig en een compleet andere wereld vanwege de donkere koppies die de Costa Ricaanse lichte huidskleur hadden vervangen. De volgende ochtend wouden we maar wat graag maar het strand maar toen werd door iemand van het (weer veel te dure hostel) ons zo een beetje verboden om naar het strand te gaan omdat het lelijk was en gevaarlijk... Leuk voor de 3e keer op rij naar een stadje gegaan om daar een vulkaan of strand te bezoeken, maar dat om de een of andere reden niet gedaan.. Op naar Puerto Viejo, kans op succes was daar groter omdat we iemand ontmoet hadden die daar was en het ons erg aanraden. De bustocht was leuk door jungle met hier en daar een huisje met een varkentje en wat kippen. Puerto Viejo was redelijk toeristisch maar ook een hoop lokale mensen in de vorm van rasta mannen en big mama's, de dikke donkere vrouwen stonden allemaal de hele dag in de keuken en noemden zichzelf 'Mama Afrika'. We zijn hier 6 nachten gebleven. Het regende er veel en in combinatie met de warmte, was het er tropisch heet. Niks werd droog en wat droog was werd vanzelf nat. Juliet en ik plakte vast aan alles wat los en niet los zat, was het niet aan elkaar dan was het wel tegen de muur of een stoel (zie je ons al rondlopen met allerlei dagelijkse objecten vastgeplakt aan onze blote bikini ruggetjes, met lijm in de vorm van zweet). In de avond gingen we lekker dansen bij een reggae concert op het strand of naar de sterren kijken (we zijn zelfs een avond vroeg naar bed gegaan). Overdag schelpen zoeken op het strand of langs het strand wandelen. Wat overigens nog een aardige bezigheid was omdat er niet echt een overgangs gebied was tussen het strand en de jungle. De bomen staan in het zand en zo nu en dan graaft de zee een boom uit waardoor die languit over het strand ligt. Als Tarzan en Jane klommen ( ik was Tarzan, Juliet houd niet zo van klimmen) we over en onder de de boomstammen en wortels heen. De kapucijn aapjes hielden ons met hun witte kopies in de gaten terwijl wij ons daar liepen uit te sloven.
We zijn ook een paar keer naar het zwarte strand gegaan. Echt magisch, pik en pik zwart strand met zilveren glittertjes er tussen. Wij hebben toen we er voor het eerst waren denk ik eerst een half uur naar het zand liggen staren.
Toen onze reisprikkels weer opstaken werden we als geroepen gemaild door iemand die we ontmoet hadden. Hij vroeg of we hem wilden zien in Playa Uvita helemaal aan de zuid kust van de pasifische oceaan. Met een tussenstop van 1 nacht in San José zijn we zoals altijd zonder plan er heen gegaan (onze vriend had afgezegd, hij moest plots voor zijn werk ergens anders zijn). Maar we stonden voor een onaangename verrassing want voor het eerst in de lange tijd dat we aan het reizen zijn, was nergens plek in de hostels! Na lang zoeken vonden we eindelijk een hostel ennnn Shèra werd weer ziek!!! Nou helemaal top volgende dag moesten we weer naar een ander hostel toe met een prijs waarvan we in Nicaragua een week van uit eten konden. Lag ik daar met koorts boven de 40 graden in een kamer boven de 35 graden Celsius'.. ( en ja ik had het koud).
De volgende dag zijn we naar een boomhut verhuist. Ja letterlijk boomhut. Het is een mini hutje zonder enige vorm van privacy met enkel een bed en een muggennet er over heen. Om naar de deur te komen moeten we zo'n beetje om de boomstam heen kronkelen. En de wc is beneden in het hostel dat wij ons niet kunnen veroorloven. Maar we vinden het super leuk, inplaats van dat we 's avonds beneden op een bank of in de hangmat gaan zitten, trekken wij ons terug in ons boomhutje! In 's nachts kraakt het enorm en we worden met het eerste licht wakker gemaakt door de vogeltjes.
Wat we hier overdag doen, tja.. Eigenlijk weer lekker op het strand luieren. Wel moeten we eerst een dik half uur over bloedhete zandpaatjes lopen (zweetsnorren kweken) maar dan krijgen we van een gekke oude man elke dag vers kokosnoot water. Vervolgens proberen we ongezien het strand op te komen (meestal met succes) omdat we anders 6 dollar moeten betalen.. En dan zwemmen in heerlijk warm velblauw water. We zijn ook een keer wezen snorkelen (we waren van plan walvissen te zien zijn met een tour maar die zijn op dit moment te ver in de oceaan), geen koraal wat erg jammer was maar natuurlijk wel ontzettend veel vissen in alle vormen, maten en kleuren. Juliet was op een gegeven moment het snorkelen moe en dobberde terug naar de kant, en toen BOEM! Schildpad!!! Het was zo vet, ik zwom er per ongeluk over heen. Het dier van ongeveer een meter zag mij biet omdat het met z'n kop tussen twee rotsen iets aan het eten was. Daarna schok het eerst een beetje van me maar bleef toen op dezelfde hoogte als mij dobberen en keek me rustig aan. 'Wat zie jij er gek uit met dat snorkelding op je kop' hoorde ik hem zeggen 'nou goed, ik ga weer, even luchtje scheppen dan ben ik weg.' Even naar het wateroppervlak om adem te halen en toen was i weg. Ik zwom nog zo snel mogelijk met m'n super borstcrawl speedy consales maar natuurlijk was ik niet snel genoeg. Ik was diep onder de indruk! Zo rustig en relaxed 'Finding Nemo' heeft de zeeschildpadden echt goed weergegeven. Heel gek om nog maar een paar daagjes hier te zijn en dan alweer maar huis te gaan. Ik heb wel weer zin om thuis te zijn maar niet dat m'n reis is afgelopen. Beetje twee kanten heeft het dus.
Na ons onzinnige maar ontspannende verblijf in Masaya zijn we doorgestoffeld naar Costa Rica (we hadden besloten de vulkaan bij Masaya niet te bezoeken omdat de tour mega duur was en de kans om de vulkaan goed te zien, vrij klein was). In een klein gehuchtje La Cruz genaamd rolden we de bus uit om naar een hostel te zoeken, we verwachten gewoon hostels in de prijsklasse van 6 a 7 doller zoals de vorige keer dat we in Costa Rica waren, maar nee alleen maar van 15 doller per nacht (en geen warm water! Afzetters...) maar ja voor 1 nachtje dachten wij. De volgende dag wilden we naar een natuurpark gaan en daarna door naar de Caribische kust. Maarrr, we raakte in tijdnood dus hebben we het park over geslagen en zijn we vertrokken uit La Cruz om pas weer laat in de avond uit de bus te stappen in Puerto Limon. In de havenstad was het druk, heet, rommelig en een compleet andere wereld vanwege de donkere koppies die de Costa Ricaanse lichte huidskleur hadden vervangen. De volgende ochtend wouden we maar wat graag maar het strand maar toen werd door iemand van het (weer veel te dure hostel) ons zo een beetje verboden om naar het strand te gaan omdat het lelijk was en gevaarlijk... Leuk voor de 3e keer op rij naar een stadje gegaan om daar een vulkaan of strand te bezoeken, maar dat om de een of andere reden niet gedaan.. Op naar Puerto Viejo, kans op succes was daar groter omdat we iemand ontmoet hadden die daar was en het ons erg aanraden. De bustocht was leuk door jungle met hier en daar een huisje met een varkentje en wat kippen. Puerto Viejo was redelijk toeristisch maar ook een hoop lokale mensen in de vorm van rasta mannen en big mama's, de dikke donkere vrouwen stonden allemaal de hele dag in de keuken en noemden zichzelf 'Mama Afrika'. We zijn hier 6 nachten gebleven. Het regende er veel en in combinatie met de warmte, was het er tropisch heet. Niks werd droog en wat droog was werd vanzelf nat. Juliet en ik plakte vast aan alles wat los en niet los zat, was het niet aan elkaar dan was het wel tegen de muur of een stoel (zie je ons al rondlopen met allerlei dagelijkse objecten vastgeplakt aan onze blote bikini ruggetjes, met lijm in de vorm van zweet). In de avond gingen we lekker dansen bij een reggae concert op het strand of naar de sterren kijken (we zijn zelfs een avond vroeg naar bed gegaan). Overdag schelpen zoeken op het strand of langs het strand wandelen. Wat overigens nog een aardige bezigheid was omdat er niet echt een overgangs gebied was tussen het strand en de jungle. De bomen staan in het zand en zo nu en dan graaft de zee een boom uit waardoor die languit over het strand ligt. Als Tarzan en Jane klommen ( ik was Tarzan, Juliet houd niet zo van klimmen) we over en onder de de boomstammen en wortels heen. De kapucijn aapjes hielden ons met hun witte kopies in de gaten terwijl wij ons daar liepen uit te sloven.
We zijn ook een paar keer naar het zwarte strand gegaan. Echt magisch, pik en pik zwart strand met zilveren glittertjes er tussen. Wij hebben toen we er voor het eerst waren denk ik eerst een half uur naar het zand liggen staren.
Toen onze reisprikkels weer opstaken werden we als geroepen gemaild door iemand die we ontmoet hadden. Hij vroeg of we hem wilden zien in Playa Uvita helemaal aan de zuid kust van de pasifische oceaan. Met een tussenstop van 1 nacht in San José zijn we zoals altijd zonder plan er heen gegaan (onze vriend had afgezegd, hij moest plots voor zijn werk ergens anders zijn). Maar we stonden voor een onaangename verrassing want voor het eerst in de lange tijd dat we aan het reizen zijn, was nergens plek in de hostels! Na lang zoeken vonden we eindelijk een hostel ennnn Shèra werd weer ziek!!! Nou helemaal top volgende dag moesten we weer naar een ander hostel toe met een prijs waarvan we in Nicaragua een week van uit eten konden. Lag ik daar met koorts boven de 40 graden in een kamer boven de 35 graden Celsius'.. ( en ja ik had het koud).
De volgende dag zijn we naar een boomhut verhuist. Ja letterlijk boomhut. Het is een mini hutje zonder enige vorm van privacy met enkel een bed en een muggennet er over heen. Om naar de deur te komen moeten we zo'n beetje om de boomstam heen kronkelen. En de wc is beneden in het hostel dat wij ons niet kunnen veroorloven. Maar we vinden het super leuk, inplaats van dat we 's avonds beneden op een bank of in de hangmat gaan zitten, trekken wij ons terug in ons boomhutje! In 's nachts kraakt het enorm en we worden met het eerste licht wakker gemaakt door de vogeltjes.
Wat we hier overdag doen, tja.. Eigenlijk weer lekker op het strand luieren. Wel moeten we eerst een dik half uur over bloedhete zandpaatjes lopen (zweetsnorren kweken) maar dan krijgen we van een gekke oude man elke dag vers kokosnoot water. Vervolgens proberen we ongezien het strand op te komen (meestal met succes) omdat we anders 6 dollar moeten betalen.. En dan zwemmen in heerlijk warm velblauw water. We zijn ook een keer wezen snorkelen (we waren van plan walvissen te zien zijn met een tour maar die zijn op dit moment te ver in de oceaan), geen koraal wat erg jammer was maar natuurlijk wel ontzettend veel vissen in alle vormen, maten en kleuren. Juliet was op een gegeven moment het snorkelen moe en dobberde terug naar de kant, en toen BOEM! Schildpad!!! Het was zo vet, ik zwom er per ongeluk over heen. Het dier van ongeveer een meter zag mij biet omdat het met z'n kop tussen twee rotsen iets aan het eten was. Daarna schok het eerst een beetje van me maar bleef toen op dezelfde hoogte als mij dobberen en keek me rustig aan. 'Wat zie jij er gek uit met dat snorkelding op je kop' hoorde ik hem zeggen 'nou goed, ik ga weer, even luchtje scheppen dan ben ik weg.' Even naar het wateroppervlak om adem te halen en toen was i weg. Ik zwom nog zo snel mogelijk met m'n super borstcrawl speedy consales maar natuurlijk was ik niet snel genoeg. Ik was diep onder de indruk! Zo rustig en relaxed 'Finding Nemo' heeft de zeeschildpadden echt goed weergegeven. Heel gek om nog maar een paar daagjes hier te zijn en dan alweer maar huis te gaan. Ik heb wel weer zin om thuis te zijn maar niet dat m'n reis is afgelopen. Beetje twee kanten heeft het dus.
-
31 Januari 2015 - 07:53
Mama:
Weergaloos mooi beschreven Sherrie en prachtige verhalen/avonturen maken jullie mee, ik kan helemaal meereizen met je! En wat te gek dat je SCHILDPAD hebt getroffen, mooie ontmoeting onder water!!! Ik heb weer erg van je verhaal genoten!! Dank lieverd, fijn om te lezen! Hier is het winters en af en toe wit!! Dus maak je borst maar nat! Ik zal trui meenemen naar Schiphol,
met veel liefs, mama -
31 Januari 2015 - 12:43
Oma:
lieve lieve Shera, jaloers, jaloers, zo dicht bij onder water een schildpad zien, die aan het grazen is,geweldig, dat vergeet je nooit meer. Ik zie ook nog steeds de schildpad op het strand in Costa Rica op weg naar een plekje om haar eieren te leggen Ja, het zit er bijna op.Misschien wil je hier ook wel in een boomhut slapen, of toch maar in je eigen bedje?
Verlang er naar je te zien. Hele goede terugreis kussen voor jullie oma. -
31 Januari 2015 - 17:33
Karla:
Liverd,
Wat een mooi afscheid van je reis om nog net de ONVERSTOORBARE SCHILDPAD te zien . Ja, nog even en je bent weer in ons koude kikkerlandje. Nu met af en toe wat sneeuw, maar dat is alweer aan het wegsmelten.
De griep raast hier rond en heeft mij ook bezocht, wat me toch altijd verbaasd, omdat ik denk dat mijn lijf overal tegen bestand is.
De honden en katten en kippen en vissen doen het nog steeds goed. Kyra is pas geopereerd en kan nu geen kindjes meer krijgen. Ik weet niet wat zij daarvan vindt dus ik hoop dat ze geen bezwaar heeft.
Lieverd, geniet nog van je laatste week, blijf gezond en ik zie je snel.
knuffel Karla -
01 Februari 2015 - 11:08
Dirk Tanger:
hey lieve shera
omdat dit waarschijnlijk wel je laatste reisblog zal zijn, wil ik je nog laten weten dat ik al je berichten gelezen heb en ervan genoten heb. Heb niet gereageerd omdat je familie en kennissen mij ruimschoots voor waren steeds. En van papegaaien taal , daar houd ik niet zo van. Ben ook wel benieuwd hoe je je reis hebt beleefd ( was het lastig zo alleen in het begin, was het moeilijk om lastige beslissiingen te nemen (of in ieder geval niet goed weten wat er zou gaan gebeuren). ik ga ervan uit dat je nog weer behoorlijk zelfstandiger bent geworden en ook ben ik beneuwd hoe je het leven hier weer zult ervaren en wat je met al je opgedane kennis (ook over jezelf) gaat doen.
In ieder geval dank voor het steeds weer opstellen van je berichten voor ons thuisblijvers.
Goede en veilige reis terug voor jullie allebei!!
liefs
dirk -
04 Februari 2015 - 12:29
Mo:
Wow Sher... nog 2-3 nachtjes... dank voor al je verhalen! Ik heb ontzettend genoten van de manier waarop je jullie avonturen hebt beschreven! Zit dan met een big smile achter het beeldscherm! Wel fijn dat je straks wat dichter in de buurt bent... Tot gauw! xxx Mo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
